ta ljubav stvori, to vekovima živi!

Opšte je poznata činjenica da je FK Vojvodina osnovana 1914. godine. Sa druge strane, malo je poznato kog datuma se tačno zbio taj događaj. Zaborav koji vreme nosi sa sobom, učinio je svoje. Već sami osnivači, posle Prvog svetskog rata, nisu mogli da se slože oko datuma osnivanja. Jedino je dr Dušan Popov ustanovio da se taj srećni dan zbio 6. marta 1914. godine.

Zato naša Vojvodino slavi danas, jer sa tobom se vesele generacije navijača i igrača koji su se preselili u večnost, kao i mi tvoji verni sinovi, koji će uvek biti sa tobom.

U dvorištu kuće u ulici Temerinskoj br.12, osnovana je FK Vojvodina. Prošlo je već devedeset i šest godina od tog događaja, ali do dan danas grad Novi Sad nije našao ni vremena ni volje, da makar postavljanjem table na toj kući, podseti Novosađane na značaj ovog događaja, koji je od ogromne važnosti za istoriju grada i čitave pokrajine.

Samo rođenje FK Vojvodine bilo je slično rađanju nekog mitskog ili antičkog heroja. Osnivanje se održalo kao u nekoj priči u potpunoj tajnosti, jer je u predvečerje Prvog svetskog rata austro-ugarska policija budno pratila svako okupljanje srpske omladine, samo što je umesto neke udaljene planine ili kakvog skrivenog mesta, kao pozornica poslužila štrikerska radnja Save Šijakova u Temerinskoj ulici (današnji "Tehnometal"). Pod izgovorom da dolaze da pomažu u preradi vune, skupili su se učenici “Velike srpske pravoslavne gimnazije“, studenti i trgovački pomoćnici, radi osnivanja jednog nacionalnog kluba radi vaspitanja na sportskom planu. Među osnivačima su bili Milenko Šijaković-utemeljivač tekstilne industrije u Novom Sadu, Vladimir Milićević-univerzitetski profesor, Dušan Hinić-ugledni hemičar, Radenko Rakić i Kamenko Ćirić-istaknuti pravnici, Gojko Ružić, Ranko Tošić, Đorđe Živanov, Branko Gospođinački i viđeni advokat Kosta Hadži.

Novonastali klub nije slučajno dobio naziv Vojvodina. Ovim imenom je snažno naglašen srpski karakter novog kluba, jer je sa njim pokušano da se vaskrsne sećanje na "Vojvodstvo Srbiju i Tamiški Banat" (koje je trajalo od 1849-1861. godine) u kom su Srbi, bar na papiru, trebali da imaju kulturno-političku autonomiju u Habzburškoj carevini. Sa današnje tačke gledišta, ne možemo a da ne kažemo da je ovo bio izuzetno hrabar potez, s obzirom na zategnute odnose između Srbije i Autro-Ugarske. Da li je od neko od osnivača mogao tada da pretpostavi da su tada udareni temelji jednog od najvećih klubova u regionu mi ne možemo znati, ali je jedno sigurno-njihovi snovi i ideali su tada ostvareni i tada je rođena FK Vojvodina. To se zbilo na današnji dan, davne 1914. godine. Možda je ovakvo tajno osnivanje bilo i najbolji predznak budućih nevolja i problema koji će Vojvodinu, kao neki usud, pratiti do današnjih dana.

Oko novog kluba se brzo okupila mladež Podbare i Salajke. Vojvodina onda nije imala svoj teren pa se treniralo na poljančetu “Četiri krajcare“ na kraju današnje Šumadijske ulice (Novi Sad je tada imao oko 34000 stanovnika). Prve dresove je sašila majka fudbalera Milorada Milićevića i bili su svetlo plave boje.

Prva utakmica odigrana u junu 1914. godine u Kovilju, protiv lokalnog kluba Šajkaš (osnovan 1908. godine). Motiv za odabir ovog protivnika bila je čista ljubav, koja i nas danas veže za “Staru damu”- devojka fudbalera Vojvodine Ljubojevića, koju je on želeo da impresionira. FK Vojvodina, iako je tada bila novorođenče, pokazala je odmah zube i protiv iskusnijeg protivnika, Novosađani su ostvarili ubedljivu pobedu od 5-0. U tom timu Vojvodine uglavnom su igrali đaci i studenti koji su bili na letnjem raspustu. Potonja ratna zbivanja su odredila da utakmica sa Šajkašem bude prva i jedina utakmica Vojvodine sve do oslobođenja 1918. godine.

Sve ostalo je istorija, koju sa ponosom ističemo i koje se rado sećamo! SREĆAN TI ROĐENDAN “STARA DAMO” I DA NAM JOŠ VEKOVIMA ŽIVIŠ!!!